SYMBOLICAL - Allegory of Death (2018)

Kraj: Polska
Wydawca: poszukiwany EDIT: Via Nocturna
Kontakt: http://www.symbolical.pl/

Z różnych względów, głównie związanych z czasem i innymi priorytetami, na blogu zapanowała ostatnio cisza. Okazja na przerwanie tego marazmu nadarzyła się, kiedy w moje ręce wpadło promom nowego, drugiego albumu Symbolical, pochodzącego z Tomaszowa Mazowieckiego zespołu,
którego trzon stanowią starzy wyjadacze Cymer, Sloq, Lucas i Daray. Ponieważ wydany trzy lata temu debiut Collapse in Agony wywarł na mnie piorunujące wrażenie, z chęcią zasiadłem do zapoznania się z Allegory of Death. Plan był, aby naskrobać coś do końca lipca, ale jak to w życiu bywa, plany uległy zmianie i mamy już drugą połowę sierpnia. Życie.

Wracając do meritum tego tekstu, to z nieukrywaną radością i bez skrępowania napiszę, że nowy materiał Symbolical wyrywa z butów i że Symbolical wielkim zespołem jest. Jak tylko Allegory... ukaże się w sprzedaży, to biegnijcie do sklepów lub zamawiajcie przez Internet w formie CD czy digital. Obojętnie w jaki sposób, ale dodajcie ten album do swoich kolekcji, podobnie zresztą, jak i Collapse.... Tak wiem, popadam w egzaltacje, ale naprawdę warto i już tłumaczę dlaczego.

Allegory of Death to ponad 55 minut muzyki, którą najłatwiej byłoby sklasyfikować jak death metal, jednak tak prosto to nie jest. Death metal stanowi trzon kompozycji zawartych na tym albumie, może oprócz otwierającego Intro. Jest ciężko i brutalnie. Dźwięki wydobywające się z głośników na przemian młócą, mielą i miażdżą, podążając za wojenno-bojowymi rytmami. Potężny, gardłowy growl wspomagają momentami demoniczne krzyki. Jest to jedna strona twórczości Symbolical, gdyż podobnie jak było na debiucie, tak i na Allegory... bardzo ważną rolę odgrywa klimat muzyki. Ponurą i apokaliptyczną atmosferę albumu tworzą zarówno gitarowe riffy, w których odnajdujemy harmonię, jak i solówki, pełne epickich i melancholijnych melodii, które przełamują agresywność muzyki Symbolical. Na taki, a nie inny odbiór płyty wpływ mają też same aranżacje utworów, w których dominują powolne i średnie tempa, a wspomniane sola ciągną się przez dłuższą cześć kompozycji, poniekąd narzucając im linię melodyczną, ale nie pozbawiając ich wspomnianych agresji i brutalności.

Z tego, co się orientuję, to na chwilę pisania tego tekstu zespół wciąż poszukuje wydawcy na Allegory of Death. Nie znam przyczyny, dlaczego takowy się jeszcze nie znalazł, ale dziwi mnie to gdyż, muzyka Symbolical to coś wyróżniającego się na naszej scenie ekstremalnego grania, a ten konkretny album to mocny kandydat na okupowanie wszelakich podsumowań roku 2018. Dla mnie osobiście to zajebista płyta, pełna genialnych aranży, które bazując na starych sprawdzonych patentach, zawierają olbrzymie pokłady emocji i uruchamiają wyobraźnię. Mięsiste brzmienie jest czytelne i pozwala cieszyć uszy ukrytymi smaczkami, które odkrywa się z każdym kolejnym odsłuchem płyty.

Niestety, ze względu na rozmowy z wydawcami płyta nie jest obecnie dostępna w całości, ale zachęcam do zapoznania się z jej fragmentami poniżej.

EDIT: Jest wydawca, jest pełny stream.