W planach był zupełnie inny tekst, inna płyta miała być słuchana i przedstawiana. Jak to jednak bywa z planami, te często ulegają zmianie. Otóż pewnego dnia otrzymałem od Pana Krzysztofa, głównodowodzącego Arachnophobia Records, zaproszenie do tańca, a że przygrywać miał trzeci
Jak tak patrzę na ostatnie kilka tygodni, to wyraźnie dominują w nich ogólnie ciężkie dźwięki, które ogólnie rzecz biorąc, opisać można jako ekstremalne. Nie to, żebym był zmęczony, ale czasami przydaje się odmiana i tak się złożyło, że w moje ręce wpadł drugi album Moanaa zatytułowany
Thy Worshiper poznałem w 1995 albo 1996 roku dzięki składance dołączonej do nieistniejącego już magazynu Morbid Noizz. Umieszczone na niej dwa kawałki oczarowały mnie i jak tylko debiut Popiół (Introibo ad Altare Dei) ukazał się w sprzedaży, zakupiłem kasetę, również sygnowaną logo
Nie będę oryginalny, jeśli wspomnę, że moja przygoda z In Twilight's Embrace zaczęła się wraz z wydaniem w 2015 The Grim Muse, który to album narobił wówczas sporego zamieszania na scenie i z miejsca ustawił zespół w czołówce tzw. ekstremalnego grania. Dwa lata później przyszedł czas na
Wolfkhan to projekt, który istnieje od 1994, ale dopiero 25 kwietnia tego roku ukazał się debiutancki album tego duetu, w którego skład wchodzą muzycy maczający swoje palce w takich zespołach jak Thy Worshiper i Misterium. Nie jest ekspertem, ale odnoszę wrażenie, że Cyber Necro Spirituals to najdziwniejsze dźwięki, jakie do tej pory wydał w swojej wytwórni Pan Krzysztof. W sumie tak właśnie płyta jest przedstawiana przez wydawcę. Muzyka Wolfkhan to hipnotyzujące, rytualne rytmy, wybuchające nagle przestery i sprzężenia, niepokojące gitary, elektronika, przepuszczane przez efekty, szepty, wściekłe krzyki oraz delikatne, eteryczne damskie wokale. Psychodeliczny, a zarazem mroczny klimat uzupełniają ocierające się o absurd, a także przepełnione specyficznym humorem polskie teksty. Chora i popieprzona muza, ale warto.
Bo grać to trzeba umić. Chociażby po to, aby nagrywać takie płyty jak Flaki, Groby i Bluźnierstwo. Bo panowie z Mentor grać umieją, co nie powinno akurat dziwić, patrząc na poszczególne CV. I nie chodzi to wcale o sprawność obsługi instrumentów, tudzież strun głosowych. Chodzi bowiem o to,
